Zespół Tourette'a - kilka słów o chorobie + Poradnik do pobrania
- Zespół NZOZ Synapsis
- 26 maj
- 3 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 29 maj

Zespół Tourette’a (Tourette Syndrome, TS) to neurologiczne zaburzenie rozwojowe charakteryzujące się występowaniem nawracających tików ruchowych i wokalnych. Choć objawy mogą być spektakularne i przyciągać uwagę, TS nie wpływa na inteligencję i bardzo często współistnieje z innymi zaburzeniami neurorozwojowymi, takimi jak ADHD czy OCD.
Przyczyna zespołu Tourette’a nie jest znana. Choroba często występuje rodzinnie. Większość osób z zespołem Tourette’a ma także inne zaburzenia: ADHD lub zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
U 96% pacjentów zaburzenie ujawnia się do 11. roku życia.
Częstość występowania zespołu Tourrete’a wynosi 0,52%. Choroba częściej dotyka mężczyzn niż kobiety – w stosunku około 4:1.
U rodzeństwa chorego dziecka ryzyko wystąpienia zespołu Tourette’a wynosi około 8 procent. Jeśli na zespół Tourrete’a choruje rodzic, ryzyko wystąpienia tej choroby u dziecka wynosi około 15 procent.
Charakterystyka zespołu Tourette’a
Zespół Tourette’a jest zaburzeniem układu nerwowego, które rozpoczyna się w dzieciństwie – zwykle między 5. a 10. rokiem życia. Dotyka częściej chłopców niż dziewczęta i może mieć przebieg bardzo zróżnicowany – od łagodnego po bardziej nasilony.
Główne cechy:
• obecność co najmniej dwóch tików ruchowych i jednego tikowego dźwiękowego (wokalnego), występujących przez minimum 1 rok
• zmienność tików (mogą pojawiać się i zanikać)
• choroba często ma przebieg falujący – okresy nasilenia i wyciszenia
Objawy zespołu Tourette’a
Tiki ruchowe (motoryczne):
• mruganie oczami
• wzruszanie ramionami
• ruchy głowy, szyi lub kończyn
• grymasy twarzy
• uderzanie, dotykanie
Tiki wokalne (dźwiękowe):
• chrząkanie, kaszel
• mlaskanie, pociąganie nosem
• powtarzanie słów lub dźwięków
• w niektórych przypadkach: koprolalia (niekontrolowane wypowiadanie wulgaryzmów – rzadko, ok. 10–15% przypadków)
Dodatkowe trudności (często współistniejące):
• ADHD
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD)
• zaburzenia lękowe
• trudności z koncentracją i emocjami
Leczenie zespołu Tourette’a
Nie istnieje jedna, uniwersalna terapia dla wszystkich pacjentów. W wielu przypadkach zespół Tourette’a nie wymaga leczenia farmakologicznego – najważniejsze jest wsparcie psychologiczne, edukacja i akceptacja.
Podejście terapeutyczne obejmuje:
1. Terapie behawioralne:
• CBIT (Comprehensive Behavioral Intervention for Tics) – obecnie najskuteczniejsza metoda niefarmakologiczna
• trening odwracania nawyków (HRT)
• terapia poznawczo-behawioralna przy współistniejących zaburzeniach
2. Leczenie farmakologiczne (jeśli tiki są bardzo nasilone):
• neuroleptyki (np. arypiprazol, risperidon)
• leki przeciwlękowe lub wspierające sen
• preparaty wspomagające leczenie ADHD lub OCD
3. Wsparcie edukacyjne i społeczne:
• informowanie nauczycieli i rówieśników
• praca z terapeutą integracji sensorycznej
• techniki relaksacyjne, medytacja, aktywność fizyczna
Nowoczesne badania kliniczne i kierunki rozwoju terapii
W ostatnich latach rozwija się intensywnie kilka kierunków badań nad zespołem Tourette’a:
1. Neuromodulacja i stymulacja mózgu
• głęboka stymulacja mózgu (DBS) – stosowana u pacjentów z ciężką postacią TS, oporną na leczenie
• nieinwazyjna stymulacja przezczaszkowa (np. tDCS, TMS) – badania sugerują potencjał w zmniejszaniu tików
2. Farmakogenomika i leczenie celowane
• badania nad indywidualną odpowiedzią na leki w zależności od profilu genetycznego pacjenta
3. Nowe leki i terapie biologiczne
• rozwój nowych cząsteczek wpływających na układ dopaminergiczny i serotoninowy
• badania nad zastosowaniem leków stosowanych wcześniej w innych zaburzeniach neurologicznych i psychiatrycznych
4. Badania nad mikrobiomem
• nowe hipotezy sugerują związek między florą jelitową a regulacją tików oraz zachowań obsesyjno-kompulsyjnych
5. Interwencje cyfrowe
• aplikacje mobilne wspierające autoterapię
• cyfrowe dzienniki tików i monitorowanie skuteczności leczenia
Podsumowanie
Zespół Tourette’a to zaburzenie, które wymaga zrozumienia, a nie osądzania. Objawy bywają uciążliwe, ale przy właściwym podejściu można z nimi żyć pełnią życia. Nowoczesne terapie i badania dają coraz większą nadzieję osobom z TS i ich rodzinom. Kluczowe są wczesna diagnoza, akceptacja, wsparcie środowiska i dostosowane leczenie.
Zapraszamy również do pobrania naszych bezpłatnych Poradników dla Pacjenta i Opiekuna. Wystarczy nacisnąć na Plik poniżej.
Comments